حیات باکتری‌ها در بی‌وزنی

حیات باکتری‌ها در بی‌وزنی
میکروب‌ها در تمام زیست‌محیط‌ها یافت می‌شوند.

شکل ۱: میکروب‌ها در تمام زیست‌محیط‌ها یافت می‌شوند.

میکروب‌ها همه جا هستند و تقریبا در هر گوشه و کناری روی زمین که زیستگاه یا زیست‌محیط محسوب شود می‌توان پیدایشان کرد (شکل ۱)؛ به عبارت بهتر در طیف گسترده‌ای از محیط‌ها یافته می‌شوند و تغییرات محیطی را به سرعت می‌پذیرند. این‌که میکروب‌ها چه‌طور می‌توانند خود را با محیط‌های سخت تطبیق دهند خود موضوع تحقیقاتی بسیار جذابی است. امروزه با وجود سفرهای مدرن فضایی انسان، یک محیط سخت و اکستریم دیگر به محیط‌های سختِ زمینی اضافه شده است: فضا! در ۵۰ سال اخیر، فن‌آوری، امکاناتی برای انتقال میکروب‌ها به خارج از جو که سپر محافظتی زمین است فراهم کرده و به این ترتیب مطالعاتی روی پاسخ‌های درجای۱ آن‌ها به شرایط فضایی انتخاب‌شده صورت گرفته است. در این مقاله به علت توانایی و مقاومت آرکی‌های نمک‌دوست۲ در برابر شرایط حاد، روی آن‌ها تمرکز کرده‌ایم. در اصل این آرکی‌ها به عنوان یک گروه مدل، برای مطالعه‌ی پاسخ‌ها به شرایط دشوار فضایی مورد توجه قرار گرفته‌اند. در این پژوهش‌ها به همان خوبی آزمایش‌های فضایی، بررسی پاسخ‌ها و مقاومت آن‌ها به شرایط میکروگرانشی۳ شبیه‌سازی شده و پرتوهای فرابنفش سنجیده می‌شود. برخی از آرکی‌های نمک‌دوست از قبیل Halorubrum chaoviator هم در شرایط شبیه‌سازی و هم در شرایط واقعی فضایی قرار داده شده‌اند و بقای آن‌ها  مورد مطالعه قرار گرفته است.

مقدمه

شکل ۲

زمین تنها زیستگاه شناخته‌شده‌ی حیات است و به نظر می‌رسد بقیه‌ی منظومه‌ی شمسی محیط‌هایی بر ضد حیات و غیرقابل سکونت هستند. در ضمن تا مدت‌ها تصور بر این بود که محیط‌های دشوارِ زمین، مرزهای مرگ محسوب می‌شوند و هیچ نوعی از حیات در آن‌ها وجود ندارد. در حالی که دانشمندان در سال‌های اخیر تنوع گسترده‌ای از حیات را در هر سه قلمرو مختلف حیات ( یوکاریوت، پروکاریوت و آرکی) و در محیط‌های سخت کشف کرده‌اند. جانداران تازه به طور پیوسته کشف می‌شوند و دانش ما درباره‌ی این اکستریموفایل‌ها (جلوتر درباره‌ی اکستیموفایل‌ها توضیح داده می‌شود) و محیط‌های مرتبط با آن‌ها پیوسته افزایش می‌یابد. جستجوهای ما برای شرایط و محیط‌های اکستریم تازه، دیگر به سیاره‌ی خودمان ختم نمی‌شود. از سال ۱۹۵۳ که واژه‌‌ی اخترزیست‌شناسی۴ در اتحاد جماهیر شوری سکه خورد، دانشمندان پرسش‌های مختلفی را از لحاظ اخترزیست‌شناسی که در ارتباط با میکروبیولوژی هستند، مطرح کرده‌اند:

الف) آیا میکروب‌ها قادر به بقا در شرایط فضایی یا محیط‌های فرازمینی شبیه‌سازی شده هستند؟
ب) آیا انسان می‌تواند طی ماموریت‌های انسانی به دیگر سیاره‌ها میکروب‌ها را به کار گیرد؟
ج) آیا میکروب‌ها از جهت آلودگی‌های زیستی برای انسان تهدید محسوب می‌شوند؟
د) خطر آلودگی‌های آینده چه می‌شود؟

توانایی میکروب‌ها برای بقا در سفرهای فضایی به عنوان شماری از ارگانیسم‌های زمینی که می‌توانند در محیط‌های شبیه‌سازی شده‌ی مریخ، زمانی که از پرتوهای فرابنفش خورشید در امان باشند دوام بیاورند، اهمیت ویژه‌ای در ماموریت‌های سطح مریخ دارد. پیرو آن، این مطالعات اهمیت زیادی در مطالعه‌ی حیات گذشته و آینده دارند. از طرف دیگر توانایی بقای میکروب‌ها، مورد توجه تئوری بحث‌برانگیز لیتوپانسپرمیا۵ قرار گرفته است. اکستریموفایل‌ها در هر سه قلمرو حیات یعنی آرکی‌ها، باکتری‌ها و یوکاریوت‌ها یافت می‌شوند. در قلمرو یوکاریوتی قارچ‌های خشکی‌دوست، جلبک‌های تک‌سلولی نمک‌دوست، اسیددوست، قلیادوست، گرمادوست، و سرمادوست مثال‌های شاخص یوکاریوت‌های اکستریموفایل هستند. به هر صورت بیشتر اکستریموفایل‌ها پروکاریوتند. قلیادوست‌ها به همراه اسیددوست‌ها و گرمادوست‌ها در عالم باکتریایی گسترش زیادی دارند. قلمرو آرکی‌ها بیشترین گوناگونی اکستریموفایل‌ها را به ویژه در گروه هایپراکستریموفایل‌ها دارد. ابرگرمادوست‌ها فقط به آرکیا و باکتریا تعلق دارند. اکستریموفایل‌ها شامل ارگانیسم‌های پرسلولی نیز می‌شوند مانند تاردیگراد و سرمادوست‌ها شامل مهره‌داران هم هستند. در این مقاله درباره‌ی این‌که خانواده  Halobacteriaceae از قلمرو  آرکیا چه بینش و اطلاعاتی را درباره‌ی سوالات ذکر شده در اختیار ما می‌گذارد بحث می‌شود؛ آزمایش‌های زمینی متعددی به همان خوبی آزمایش‌های فضایی شروع به انجام شده و  در این مطلب گریزی به آن‌هاخواهیم زد.

اکستریموفایل چیست؟

شکل ۳: تصویری از یک اکستریموفایل.

شکل ۳: تصویری از یک اکستریموفایل.

هنگام تعریف شرایط حیات چند پارامتر همیشه مد نظر است و در صورت نبود آن‌ها بقای حیات به خطر می‌افتد: دمای بین ۱۰ تا ۴۰ درجه‌ی سانتی‌گراد، اسیدیته‌ی (PH) نزدیک به خنثی، فشار در حدود یک اتمسفر، آب فراوان و سطح پایین پرتوهای پرانرژی. اما تمام زیستگاه‌های روی زمین حائز چنین ویژگی‌هایی نیستند. چشمه‌های داغ اسیدی، دریاچه‌های سودای اشباع از نمک که اسیدیته‌ی بالای ۱۰ دارند، چشمه‌های هیدروترمال اعماق دریاها با فشار چند صد اتمسفری که تصور دوام آوردن در آن محیط‌ها برای ما غیرممکن است. اما در بیشتر این محیط‌ها شکل‌هایی از حیات که در بیشتر موارد پروکاریوت هم هست وجود دارد. آنزیم‌ها۶ و پروتئین‌هایی که در شرایط سخت عملکردی هستند واسطه‌ی انجام فرایندهای متابولیکی و زیستی در این میکروب‌های سخت‌دوست هستند. ارگانیسمی که در محیط‌های افراطی و دشوار رشد می‌کند اکستریموفایل است (شکل ۳)؛ هنگامی که چنین ارگانیسمی برای بقا به بیش از یک محیط اکستریم نیاز داشته باشد پلی‌اکستریموفایل نام می‌گیرد.

گوناگونی اکستریموفایل‌ها

اکستریموفایل‌ها بسیار متنوع هستند و بسته به زیستگاهشان در گرو‌ه‌های فیزیولوژیکی متعددی جای می‌گیرند:

۱. ابرگرمادوست و گرمادوست (Hyperthermophile و Thermophile): در محیط‌هایی با دمای بالا یافت می‌شوند.
۲. سرمادوست (Psychrophile): در دماهای اندک یافت می‌شوند.
۳. اسیددوست‌ها (Acidophile): ساکن زیست‌گاه‌هایی با اسیدیته‌ی اندک هستند.
۴. قلیادوست‌ها (Alkaliphile): ساکن زیست‌گاه‌هایی با اسیدیته‌ی زیاد هستند.
۵. نمک‌دوست‌ها (Halophile): غلظت نمک محیط‌زیست آن‌ها بالا است.
۶. خشکی‌دوست‌ها (Xerophiles): در محیط‌‌های خشک زندگی می‌کنند.
۷. فشاردوست‌ها (Piezophile): در فشارهای زیاد یافت می‌شوند.
۸. پرتودوست‌ها: در محیط‌هایی با پرتوهای پرانرژی و یونیزان دوام می‌آورند.

محیط سخت چیست؟

شکل ۴: نمونه‌ای از یک محیط سخت.

شکل ۴: نمونه‌ای از یک محیط سخت.

شرایط سخت یا اکستریم شامل پارامترهای فیزیکی مثل دما، پرتویی یا فشار می‌شود، اما شرایطی از قبیل خشکی، شوری، اسیدیته‌، گونه‌های اکسیژن یا پتانسیل اکسایش و کاهش را می‌توان به عنوان پارامترهای ژئوشیمیایی در نظر گرفت (شکل ۴). همچنین برای رشد در شرایط اکستریم بیولوژیکی می‌توان اکستریم برای تغذیه، تراکم جمعیت، انگل و شکار را در نظر گرفت. اخیرا هر گزارشی که می‌رسد و خبر از وجود آب در دیگر اجرام منظمومه‌ی شمسی می‌دهد به سرعت در رسانه‌های جهان منعکس می‌شود؛ چرا که تصور ما همیشه بر این بوده که روی زمین، هر جایی که آب باشد صرف نظر از این‌که شرایط فیزیکی آن‌جا چگونه است حیات هم در آن‌جا یافت می‌شود. شرایطی را که پیش از این موانع فیزیکی و شیمیایی غیرقابل عبور برای حیات تصور می‌کردیم می‌دانیم که امروزه پناهگاه حیات اکستریموفایل‌ها هستند. این ادراک، همراه با دانش و اطلاعات ما از بقای میکروب‌ها در شرایط فضایی، به ما می‌گوید که حیات از آن‌چیزی که سابقا تصور می‌کردیم می‌تواند در عالم معمول‌تر باشد. کشف محیط‌های افراطی و ارگانیسم‌هایی که در این محیط‌ها ساکن هستند جستجو برای حیات در خارج از زمین را قابل قبول‌تر کرده و حتی احتمال پان‌اسپرمیا را (انتقال حیات از سیاره‌ای به سیاره‌ی دیگر) نیز افزایش داده است. به این ترتیب مقالات زیادی منتشر و جلسات متعددی برگزار شده و بودجه‌هایی به این پژوهش‌ها اختصاص یافته است؛ مثلا کارگروه‌ها و برنامه‌های متنوعی توسط بنیاد ملی علم آمریکا و ناسا در زمینه‌ی حیات در محیط‌های افراطی، اخترزیست‌شناسی، و برون‌زیست‌شناسی صورت گرفته‌اند.

ویژگی‌ها و محیط‌های آرکی‌های نمک‌دوست

شکل ۵

شکل ۵

از نوامبر سال ۲۰۱۱ نام‌های خانواده‌ای شامل ۱۲۹ گونه که در ۳۶ جنس طبقه‌بندی شده‌اند منتشر شد. واژه‌ی halophilic یا نمک‌دوستی به میکرو-ارگانیسم‌هایی اطلاق می‌شود که برای رشد و بقا به طور خاص به نمک نیاز دارند. این ارگانیسم‌ها در فقدان تراکم بالای نمک (معمولا بیش از ۱ تا ۱/۵ مول NaCl) رشد نخواهند کرد. این میکروب‌ها مواد آلی و آبی مورد نیازشان را از محیط تامین می‌کنند و در طیف وسیعی از محیط‌ها از جمله دریای مرده۷ رشد می‌کنند و مدام از هسته‌ی قنات نمکی جدا می‌شوند. آرکی‌های نمک‌دوست در مناطق با سرما و خشکی همیشگی، مثل دریاچه‌ی عمیق جنوبگان هم کشف شده‌اند؛ حتی می‌توان به مکان‌های غیرعادی‌تر هم به سبب محتوای کم کلرید‌ سدیم آن‌ها اشاره کرد، از جمله استروماتولیت‌های مدرنِ قرارگرفته در خلیج کوسه۸، چشمه‌ی زودلتون در اوکلاهاما۹ و حتی سوراخ‌های بینی کاکائی‌های مدیترانه که نمک‌دوست‌ها از آن‌ها نیز جدا شده‌اند.

مقاومت به استرس‌های روی زمین در آرکی‌های نمک‌دوست

این نوع از آرکی‌ها به علت پاسخ‌هایشان به شرایط متفاوت استرس با جزئیات زیادی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.‌ بهترین مطالعات تا به امروز روی گونه‌ آزمایشگاهی Halobacterium salinarum NRC1 انجام شده است (این نژاد یک نمک‌دوست دریایی گِرَم منفی هوازی اجباری است که برخلاف نامش جزو دامنه آرکی‌ها است). آزمایش‌ها نشان داده‌اند که این سویه چه‌طور به شرایط اکستریم متعددی از قبیل خشک‌شدگی، تغییر فشار اسمزی، گرما، فشار اکسیداتیو۱۰، پرتوهای پرانرژی، محدودیت اکسیژن و طیف وسیعی از پرتوهای فرابنفش مقاومت نشان داده است. دیگر هالوفیل‌ها از قبیل Halococcus hamelinensis بر اساس استراتژی‌های تطبیق اسمزی۱۱ و مقاومت به پرتوهای UV-C ۱۲ و اصلاح و تعمیر توالی‌هایشان بررسی شده‌اند. از طرف دیگر نشان داده شده است که مقاومت پرتویی نمک‌دوست‌ها هنگامی که در نمک‌طعام جاسازی شده باشند شدیدا افزایش می‌یابد و این نمک‌های درون سلولی در Halobacterium salinarum NRC1 محافظتی بر ضد پرتوهای یونیزان۱۳ فراهم می‌آورند. تمام آزمایش‌های نام‌برده شده و نتایج آن‌ها شفاها پیشنهاد می‌کند که فرایندهای آرکی‌های نمک‌دوست مکانیسم‌های پیچیده‌ای برای بقا در شرایط خاص استرس دارد و همچنین نامزد ایده‌آلی برای مطالعات مرتبط با فضا به شمار می‌آیند.

شرایط فضایی شبیه‌سازی شده

اگرچه تاکنون پیشرفت شگرفی در جستجوی کشف فضای بیرونی صورت گرفته اما امکان ارسال نمونه‌های بیولوژیکی به فضا همچنان بسیار دشوار است. یک راه عملی و مقرون به صرفه برای به‌دست آورن اطلاعات درباره‌ی اثر شرایط فضایی روی ارگانیسم‌ها، آزمایش‌های شبیه‌سازی شده‌ی زمینی است. کویک و همکارانش مقاومت Halobacterium halobium را در جو شبیه‌سازی‌شده‌ی مریخ سنجیده‌اند. آن‌ها این آزمایش را انجام داده‌اند تا نشان دهند که این ارگانیسم قادر به حفظ بقای خود در شرایط حفاظت‌نشده نیست. توضیح احتمالی برای نتیجه‌ آن‌ها این است که این گروه، میکرو-ارگانیسم را در معرض میزانی از پرتوهای فرابنفش و پروتونی قرار داده‌اند که معادل ۲۰۰ سال روی مریخ است.
استن لوتر۱۴ آزمایش مرتبط فضایی دیگری انجام داده است به طوری که در این آزمایش Hbt. salinarium NRC-1 وHalococcus dombrowskii شش ساعت در معرض شرایط شبیه‌سازی شده مریخ قرار گرفتند. نتایج پیشنهاد می‌کرد که Halococcus dombrowskii مقاومت بالاتری در مواجهه با شرایط دشوار نسبت به Hbt. salinarium NRC-1 از خود نشان می‌دهد (با ضریب ۱۰ تحت شرایط آزمایش). با وجود قراردادن آن‌ها در شرایط شبیه‌سازی شده‌ی مریخ امکان بازسازی هر دو سویه (به مجموعه سلول‌هایی سویه گفته می‌شود که در کشت خالص از یک سلول مشخص بدست آمده‌ باشند.) وجود داشت. به این ترتیب نیاز بود که زیر نور عادی و نه فرابنفش گذاشته شوند.

آزمایش‌های زمینی دیگر نیز روی Halococcus dombrowskii و Haloferax mediterranei انجام شده‌اند. به طوری که آن‌ها تحت شرایط میکروگرانشی شبیه‌سازی شده (SMG) رشد داده شده‌اند. هر دو سویه افزایش مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک را نشان دادند؛ اما تعدادی فاکتور متفاوت در پروتئوم (کل پروتئین‌های ساختاری و عملکردی یک سلول در یک زمان مشخص) آن‌ها دیده شد که ناشی از رشد در SMG بود. اتفاق جالب دیگر این بود که تجمع سلولی در مقایسه با شرایط عادی رشد به وقوع نپیوست؛ وقتی که تغییرات محیط رخ می‌دهد تجمع سلولی به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

ماموریت فضایی بایوپَن

اولین آرکی نمک‌دوستی که در فضا قرار گرفت Halorubrum chaoviator از سویه Halo-G* در مامویت بایوپَن۱۵ در سال ۱۹۹۴ بود. بایوپن، یک کپسول قابل بازیافت کوچک از محصولات سازمان فضایی اروپا۱۶ بود که با آن نمونه‌های شیمیایی یا زیستی را در مدارهای پایین زمین قرار دادند. در این آزمایش  Hrr. Chaoviator در خاک شبیه‌سازی شده‌ی مریخ جاسازی و روی صفحات کواتز خشک شد و به فضا فرستاده شد. هنگامی که بایوپن در جایگاه خود قرار گرفت درهای لولادار موتوری ۱۸۰ درجه باز شدند تا نمونه در معرض خلا، پرتوهای کیهانی و فرابنفش قرار گیرد. کپسول به مدت دو هفته در مدارهای پایین به دور زمین گردید و برای ورود مجدد به زمین درهای لولایی بسته شدند. پیگیری تحقیقات نشان می‌داد چه‌طور Hrr. Chaoviator که با مواد اشاره شده محافظت شده بود، از بودن در شرایط فضایی جان سالم به در برد.

ماموریت‌ فضایی اکسپوز-ای۱۷

سازمان فضایی اروپا تجهیزات اکسپوز را برای آزمایش‌های میان‌مدت و بلندمدت در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی۱۸ طراحی کرده است. در مقایسه با تجهیزات بایوپن، این آزمایش‌ها روی مواد حمل‌کننده‌ی متفاوتی خشک شدند (مثل صفحات کوارتز) و درون سلول‌های ریزی که تحت فشار یا باد قرار گرفته بودند جا داده شدند. تجهیزات اکسپوز-ای در ۷ فوریه ۲۰۰۸ با شاتل فضایی آتلانتیس ناسا به فضا پرتاب شد. اکسپوز-ای علاوه بر آزمایش‌های شیمیایی، چندین ارگانیسم‌ متفاوت نیز با خود حمل می‌کرد. یکی از آن ارگانیسم‌ها آرکی نمک‌دوست Halococcus dombrowskii، بود. Hcc. dombrowskii  یک گونه‌ی جداشده از رسوبات نمکی دوره‌ی زمین‌شناسی پرمیان از اتریش بود که به مدت ۵۵۹ روز در فضا مورد آزمایش‌هایی قرار گرفت. اکسپوز-ای فقط در یک ماموریت مورد استفاده قرار گرفت چرا که سینی آزمایشگاهی قابل برداشتن نداشت و به زمین بازگشت. در این باره مقاله‌‌ای منتشر نشد و مشخص نشد که Hcc. dombrowskii  در این آزمایش خاص زنده ماند یا خیر؟!

شکل ۶: ماموریت اکسپوز.

شکل ۶: ماموریت اکسپوز-آر.

ماموریت‌ اکسپوز-آر۱۹ در نوامبر ۲۰۰۸ با Progress 31-P روسی پرتاب شد (شکل ۶). برای این ماموریت هشت آزمایش تعبیه شده بود که هدف یکی از آن‌ها درک پاسخ‌های دو گونه‌ی Synechococcus  و Haloarcula-G به شرایط فضایی بود.  اکسپوز-آر سینی آزمایشگاهی قابل برداشتن داشت و هنوز تجهیزات آن روی بخش روسی در بیرون ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار دارد و برای ماموریت‌های آینده مجددا مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این ماموریت هم مانند اکسپوز-ای مقاله‌ای منتشر نکرد.

نتیجه‌گیری و ماموریت‌های آینده

آزمایش‌های زمینی مکمل آزمایش‌های برون-اخترزیستی انجام شده در مدارهای پایین‌تر یا فضای بیرونی هستند. یک نمونه از این آزمایش‌های زمینی پذیرفته شده در سازمان فضایی اروپا برای بررسی مواد آلی و آزمایش تکامل و برون‌زیست‌شناسی است. به طوری که در یک کنسرسیوم بین‌المللی، دانشمندان ترکیبات آلی و طیف وسیعی از میکرو-ارگانیسم‌ها را برای شبیه‌سازی پارامترهای فضایی برای دنبال کردن سوالات برون‌زیست‌شناسی درباره‌ی مقاومت به محیط فضایی و منشا و توزیع حیات به نمایش درخواهند آورد. آزمایش‌های پرواز فضایی دیگری نیز مثل BOSS (بیوفیلم‌ها در فضا) هم‌اکنون در حال آماده‌سازی است. ماموریت اکسپوز-آر۲۲۰ اخیرا در ماه جولای سال ۲۰۱۴ ارسال شده است که قرار است برای مدت ۱/۵ سال در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش‌هایی را انجام دهد. با افزایش حضور انسان در فضا، یکی از اهداف تحقیقاتی کلیدی، درک کامل واکنش‌های میکرو-ارگانیسم‌ها به شرایط دشوار فضایی بیرون از زمین است. با توجه به همه‌ی آزمایش‌های زمینی و پروازی که هم‌‌اکنون در حال انجام و آماده‌سازی است و با احتمال سناریوها و کشفیات خلاقانه‌ی بیشتر، اکنون زمان بسیار خوبی برای پژوهش در زمینه‌ی اخترزیست‌شناسی محسوب می‌شود.

۱. in situ
۲. نوعی از میکروب‌ها هستند که جزو آرکی‌ها محسوب می‌شوند و تمایل به زندگی در محیط‌های شور و پُرشور دارند.
۳. سطوح ضعیف‌تری از جاذبه‌ی سطح زمین تا نزدیکی صفر.
۴. Astrobiology
۵. انتقال ارگانیسم‌ها درون سنگ‌ها و صخره‌ها از یک سیاره به سیاره دیگر یا به فضای میان‌ستاره‌ای.
۶. نوعی پروتئین است که در اندام‌های موجودات زنده وجود دارد و از تنوع زیادی برخوردار است و باعث تسریع واکنش‌های شیمی می‌شود.
۷. دریاچه‌ای نمکین که از شرق با اردن و از غرب با فلسطین و اسرائیل هم مرز است.
۸. Shark Bay
۹. Zodletone Spring
۱۰. این فشار در اثر عدم تعادل بین تولید رادیکال‌های آزاد در داخل بدن و مکانیسم‌های دفاعی آنتی‌اکسیدانی بیوشیمیایی حاصل می‌شود.
۱۱. osmoadaptive
۱۲. یکی از پرتوهای فرابنفش خورشید که طول موجی کوچکتر از ۲۸۰ نانومتر دارد و بسیار مخرب است اما به علت لایه‌ی ازن به سطح زمین نمی‌رسد.
۱۳. پرتوهای پرانرژی که موجب یونیزه شدن مولکول‌های محیطی می‌شوند.
۱۴. Stan-Lotter
۱۵. BIOPAN
۱۶. ESA
۱۷. EXPOSE-E
۱۸. ISS
۱۹. EXPOSE-R
۲۰. EXPOSE-R2

دسته‌ها: مقالات آموزشی
برچسب‌ها: اخترزیست‌شناسی

درباره نویسنده

نیلوفر فشنگ‌ساز

دانش‌آموخته‌ی بیوفیزیک در تهران است. او پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد خود را در زمینه‌ی اخترزیست‌شناسی در سازمان فضایی اروپا (اسا) در هلند، دانشگاه لیدن و آکتا در آمستردام انجام داد. موضوع پایان‌نامه‌ی وی، مطالعه روی میکروارگانیسم نمک‌دوست دریاچه‌ی ارومیه تحت شرایط حدی فضایی بود. نیلوفر همچنین روزنامه‌نگار علمی است و از آثار قابل توجه او می‌توان به ترجمه‌ی سه کتاب «اساطیر یونانی و صورفلکی»، «ماهی درون شما» و «عالم درون» اشاره کرد. او هم‌اکنون در سمت Associate Scientist در شرکت داروسازی جانسون ‌اند جانسون (J & J) در لیدنِ هلند مشغول به کار است.

دیدگاه‌ها

  1. شایان
    شایان 27 نوامبر, 2014، 12:39

    من تصور میکردم که اینها همه اش در حد تئوری هست. نمی‌دونستم که آزمایش هم شده…
    ممنون

    پاسخ به این دیدگاه

یک دیدگاه بنویسید

برای صرف‌نظر کردن از پاسخ‌گویی اینجا را کلیک نمایید.

<