برچسب "فراکهکشانی"
کشف نخستین ستارههای عالم
به تازگی و برای نخستین بار، گروهی از منجمان موفق شدهاند شواهد قوی رصدی بر وجود نخستین ستارههای عالم در یک کهکشان بسیار درخشان و دوردست ارائه دهند.
کهکشانهای پیر چگونه به وجود میآیند؟
کهکشانها به دو دستهی کلی تقسیمبندی میشوند: کهکشانهای جوان و ستارهزا و کهکشانهای پیر و آرام. اینکه چگونه ستارهزایی در کهکشانهای ستارهزا متوقف میشود و آنها را به کهکشانهای پیر تبدیل میکند، هنوز نامشخص است.
بیست و پنج سال با هابل
۲۵ سال پیش در ۲۴م آوریل ۱۹۹۰، تلسکوپ فضایی هابل به فضا فرستاده شد، تلسکوپی که نگاه ما را به اعماق کیهان برد و برداشت ما را از کیهان متحول کرد. هابل به جهانی نگاه کرد و پرده از ویژگیهای فضا و زمانی برداشت که تا پیش از آن فقط در ذهن دانشمندان وجود داشت. اکنون پس از بیست و پنج سال و پنج ماموریت تعمیری، هابل همچنان هر لحظه ما را با تصاویرش از کیهان شگفتزده میکند.
فانوسهایی در آسمان
کهکشانهای کوتوله، کهکشانهای بسیار کمنوری هستند که جرم ستارهای بسیار کمی دارند. در این مقاله، نویسندگان پیشنهاد میکنند که میتوان از پدیدههای گذرای درخشان مانند نواخترها و ابرنواخترها برای کشف کهکشانهای کوتولهی دور استفاده کرد.
مطالعهی نقش محیط بر فعالیت ستارهزایی کهکشانها
سخنرانی مجازی غزاله عرفانیانفر، پژوهشگر پسادکترای اخترفیزیک، در پژوهشگاه دانشهای بنیادی (IPM) با موضوع مطالعهی نقش محیط بر فعالیت ستارهزایی کهکشانها
اندازهگیری ستارهزایی کهکشانها در دوران بیشینهی ستارهزایی کیهان
یکی از کمیتهای مهم که به مطالعهی تحول کهکشانها کمک میکند، نرخ ستارهزایی آنها است. اندازهگیری نرخ ستارهزایی در طول تاریخ کیهان به ما نشان میدهد که کهکشانها چگونه در طول زمان جرم ستارهای و فلزات خود را به دست آوردهاند.
مطالعهی فتومتریک و طیفسنجی کهکشانهای پرجرم
موضوع سخنرانی: مطالعهی فتومتریک و طیفسنجی کهکشانهای پرجرم در انتقالبهسرخهای بالای ۳ تاریخ: ۱۶ دی ۱۳۹۳ (۶ ژانویه ۲۰۱۵) سخنران: هوشنگ نیری دربارهی سخنران: هوشنگ نیری پژوهشگر پَسادکترای نجوم رصدی در دانشگاه …
کهکشانهای کوتوله چگونه ستارهزایی میکنند؟
تاریخچهی ستارهزایی در کهکشانها یکی از کمیتهای مهمی است که نشان میدهد کهکشان چگونه شکل گرفته و تکامل یافته است. دو سناریوی اصلی، ستارهزایی ناگهانی یا فورانی و ستارهزایی پیوسته هستند.
غبار در کهکشانهای دور
ذرات ریز ملکولهای سنگین، که به ذرات غبار شناخته میشوند، در داخل کهکشانها با گازهای میانستارهای مخلوط هستند. این ذرات غبار نور ستارهها را جذب و پراکنده میکنند. شناخت ویژگیهای حقیقی یک کهکشان وابسته به آن است که اثر جذب نور در طولموجهای گوناگون توسط ذرات غبار شناخته و تصحیح شود.
فوران گازهای ملکولی به خارج از کهکشانهای فعال
محیط میانستارهای در کهکشانها دربردارندهی سحابیهای گازی و غباری رقیقی است که ستارهها از آنها به وجود میآیند و پس از مرگ نیز سحابیای از خود به جای میگذارند. اما اتفاقاتی که در کهکشان میافتد به محیط بستهی داخل کهکشان محدود نیست. کهکشانها با محیط بیرونی خود (محیط میانکهکشانی) از طریق فوران گاز به خارج (بیرونریزی) و یا انتقال گاز به داخل کهکشان (درونریزی) ارتباط دارند.