پراکندگی سرعت
تصویر ۲: تصویر بالا یک کهکشان را نشان میدهد که ستارههای درون آن در جهتهای گوناگونی حرکت میکنند. هر یک از این ستارهها خطوط طیفیای تولید میکنند که به علت حرکتشان در راستای دید ما انتقال به سرخ یا آبی پیدا میکنند (منحنیهای کوچک در شکل پایین). برآیند این جابهجاییها موجب میشود که خط طیفی رسیده از کهکشان دچار پهنشدگی بشود (تصویر پایین)، که به آن پراکندگی سرعت میگویند.
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.