پراکندگی سرعت

تصویر ۲: تصویر بالا یک کهکشان را نشان می‌دهد که ستاره‌های درون آن در جهت‌های گوناگونی حرکت می‌کنند. هر یک از این ستاره‌ها خطوط طیفی‌ای تولید می‌کنند که به علت حرکت‌شان در راستای دید ما انتقال به سرخ یا آبی پیدا می‌کنند (منحنی‌های کوچک در شکل پایین). برآیند این جابه‌جایی‌ها موجب می‌شود که خط طیفی رسیده از کهکشان دچار پهن‌شدگی بشود (تصویر پایین)، که به آن پراکندگی سرعت می‌گویند.

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیست‌شناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه می‌گیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<