مقایسه آلما و هابل
تصویر شماره ۱: ردیف بالا تصاویر شبیهسازی شده آلما از بخشی از آسمان است. آلما کهکشانهای دورتر (انتقال به سرخ بالای ۱/۵) را بهتر از تلسکوپ هابل که در طولموج مرئی است میتواند رصد کند.
ردیف پایین تصویر ژرف هابل را در طولموج مرئی نشان میدهد. با هابل کهکشانهای نزدیکتر (انتقال به سرخ زیر ۱/۵) بیشتر از کهکشانهای دورتر (انتقال به سرخ بالای ۱/۵) ثبت میشوند. طیف کهکشانهای دور به طولموجهای بالاتر انتقال به سرخ پیدا میکند و در محدوده رصدی آلما قرار میگیرد.
Credit: Wootten & Gallimore (2000) and 1997 Kenneth M. Lanzetta
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.