pic1

تصویر ۱: داده‌های مربوط به کشف و تایید سیاره‌ی KELT-9. نمودارهای بالا مربوط به منحنی نوری اولیه‌ نشان‌دهنده‌ی کاهش روشنایی ستاره، منحنی نوری به دست آمده در رصدهای بعدی و منحنی نشان‌دهنده‌ی سیگنال اثر دوپلری سیاره‌ی در حال گذر از جلوی ستاره‌ی مادر هستند. در تصویر (a) می‌بینید که محور افقی یک دوره تناوب کامل سیاره به دور ستاره‌ی مادرش /۴۸۱۰۹۳۲/۱ روز) و محور عمودی میزان تغییر روشنایی ستاره است. در تصویر (b) شکل گذر اول سیاره را که در رصدهای بعدی به دست آمده، به صورت واضح‌تر مشاهده می‌کنید. در تصویر (c) گذر دوم سیاره را مشاهده می‌کنید. این گذر مربوط به زمانی است که سیاره از پشت ستاره عبور می‌کند. در تصویر (d) سیگنال اثر دوپلری را مشاهده می‌کنید. این سیگنال به منجمان کمک می‌کند جرم سیاره یا ستاره‌ی در حال گذر از برابر ستاره‌ی مادر را تخمین بزنند.

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیست‌شناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه می‌گیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<