Somayeh_Figure1
شکل ۱: توزیع سه کمیت احتمال ریزهمگرایی گرانشی، میانگین زمان گذر اینشتین، و نرخ وقوع ریزهمگرایی گرانشی ایجاد شده توسط زمین در پهنه‌ی آسمان نشان داده شده‌است. در نمودار بالایی، احتمال ریزهمگرایی گرانشی رابطه‌ای قوی با تعداد ستارگان منبع و رصد گر دارد و در نتیجه این احتمال زمانی بیشتر است که یک پیکسل و پیکسل متقاطر آن در نواحی پرتراکم آسمان قرار داشته باشند. نمودار میانی نشان می‌دهد که در اطراف صفحه‌ی کهکشان راه شیری، میانگین زمان گذر وقایع ریزهمگرایی گرانشی ایجاد شده توسط سیستم زمین-خورشید طولانی‌تر است؛ زیرا در این نواحی هم رصدگر و هم ستاره‌ی منبع در دیسک کهکشان قرار دارند و در یک جهت حرکت می کنند و در نتیجه زمان طولانی‌تری را در موقعیت همگرایی قرار می گیرند. نمودار پایینی نرخ رصد در سال در واحد درجه‌ی مربع از آسمان را نمایش می‌دهد که با احتمال وقوع ریزهمگرایی ارتباط دارد و طرح مشابهی را نشان می‌دهد.
