منبع پرتو ایکس
شکل ۱: تصویر تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان میزبان و منبع تابش شدید پرتو ایکس که تصور میشود ناشی از برافزایش یک ستاره در سیاهچالهای میانجرم در لبهی کهکشان (دایرهی سبز) باشد. کهکشان دوم در پایین تصویر (Gal2) احتمالا کهکشانی است که در حال ادغام با کهکشان اولیه است و با نواری از ماده به آن متصل شده است (نشانهی قرمز).
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.