پراکندگی تامسون – Thomson scattering
Thomson scattering |ˈtɒmsən ˈskætərɪŋ|
پراکندگی تامسون را نشان می‌دهد که ویژگی‌های فوتون برخورد کننده به اتم با فوتون خروجی یکسان است و فقط جهت فوتون دچار تغییر شده است.
پراکندگی تامسون
به پراکندگی کشسانی که تابش الکترومغناطیسِ یک ذره‌ی باردار ایجاد می‌کند گفته می‌شود. به طور مثال، در پی برخورد یک فوتون به یک اتم، اتم برانگیخته می‌شود و زمانی که اتم از حالت برانگیخته به حالت پایه‌ی خود برمی‌گردد، فوتونی با بسامد و انرژی جنبشی فوتون اولیه، اما در جهتی دیگر، گسیل می‌کند. به این تابش جدید که در طی آن فقط جهت فوتون تغییر کرده است، پراکندگی تامسون گفته می‌شود. این پدیده اولین بار در سال ۱۹۰۶ میلادی توسط جوزف جان تامسون کشف شد.
دسته‌ها: واژه‌نامه
