im2

تصویر ۲: چگالی سطحی ستاره‌زایی بر حسب چگالی سطحی جرم گاز میان‌ستاره‌ای. نقاط آبی داده‌های این مقاله هستند که از مناطق ستاره‌زای کهکشان‌های بسیار کم‌فلز به دست آمده‌اند. ستاره‌زایی در این کهکشان‌ها نسبت به کهکشان‌های معمولی که فراوانی فلزی بیشتری دارند، بسیار کم‌بازده است.
کهکشان‌های کم‌فلز مانند کهکشان‌های نخستین عالم هستند که در آنها ستاره‌های نسل دوم از گازهایی با فراوانی فلزی بسیار کم متولد می‌شدند.

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی کک و تلسکوپ‌های فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<