rafsdel-1
تصویر ۳: تصاویر گرفته شده از کهکشان مارپیچی میزبان ابرنواختر (نقطهی درخشان در بالا-راست تصاویر) و کهکشان بیضوی عدسی گرانشی (منبع نورانی در میان تصاویر).
ردیف بالا: تصاویر در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، پیش از ظهور ابرنواختر، گرفته شدهاند. بازوی کهکشان مارپیچی بر اثر میدان کهکشان کهکشان بیضوی به شکل کمان درآمده است.
ردیف میانی: تصاویر در هنگام ظهور و کشف ابرنواختر در نوامبر ۲۰۱۴.
ردیف پایین: اختلاف تصاویر پیش و پس از ظهور ابرنواختر. چهار تصویر تشکیل شده از ابرنواختر (صلیب اینشتین) به وضوح مشخص است.
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.