nature-rosetta-4
شکل ۴: تصویر سمت چپ انرژیِ کلِ دریافتی از خورشید در هر چرخش را، در روز ۶ آگوست ۲۰۱۴ نشان می‌دهد. انرژی دریافتی موجب روشنایی سطح دنباله‌دار می‌شود. ناحیه‌ی میانیِ گردن (Hapi) تقریبا ۱۵ درصد انرژی کمتری نسبت به درخشان‌ترین ناحیه (در هر چرخش)، دریافت می‌کند. اگر خودگرمایش را در نظر نگیریم این مقدار به ۳۰ درصد می‌رسد. تصویر سمت راست، مانند تصویر سمت چپ است با این تفاوت که مقدار کل انرژی دریافتی را در کلِ مدتِ حرکتِ مداری نشان می‌دهد. مقدار این گرما در کل سطح فقط ۵۰ درصد تغییر می‌کند. نیمکره‌ی دیگر دنباله‌دار لزوما همین مقدار انرژی را دریافت می‌کند، اما با نرخ بیشتر و در زمان کوتاهتر.
دسته‌ها:
