f3

شکل ۳: مراحل مختلف ادغام دو سیاهچاله در سیستم های دوتایی که کاندیداهای مناسبی برای آشکارسازی امواج گرانشی هستند. در نمودار بالایی، کرنش (نسبت تغییر طول به طول اولیه‌ی بازوی لایگو) بر حسب زمان نشان داده شده است. این تغییر طول به علت رسیدن امواج گرانشی به زمین به وجود آمده است. همان‌طور که می‌بینید تغییر طول بسیار ناچیز است (در حدود ۱۰-۲۱ برابر بازوی ۴ کیلومتری رصدخانه‌ی لایگو). نمودار پایین، تغییر فاصله‌ی دو سیاهچاله (سیاه) و تغییر سرعت نسبی دو سیاهچاله (سبز) را بر حسب زمان نشان می‌دهد.

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیست‌شناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه می‌گیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<