ماده‌ی تاریک

شکل۲ : برهم‌نهی داده‌های همگرایی گرانشی ضعیف برای گروه‌های کهکشانی نیازمند انتخاب یک محور مرجع نماینده‌ی راستای کشیدگی توزیع ماده است. در میان روش‌های متنوع موجود، استفاده از راستای کشیدگی کهکشان پرنوز مرکزی (AX1) و جهت کشیدگی توزیع کهکشان‌های ماهواره (AX2) رایج‌تر هستند. در این مقاله در مجموع از ۷ روش مختلف استفاده شده است. (منبع تصویر: مقاله اصلی)

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیست‌شناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه می‌گیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<