مادهی تاریک
شکل۲ : برهمنهی دادههای همگرایی گرانشی ضعیف برای گروههای کهکشانی نیازمند انتخاب یک محور مرجع نمایندهی راستای کشیدگی توزیع ماده است. در میان روشهای متنوع موجود، استفاده از راستای کشیدگی کهکشان پرنوز مرکزی (AX1) و جهت کشیدگی توزیع کهکشانهای ماهواره (AX2) رایجتر هستند. در این مقاله در مجموع از ۷ روش مختلف استفاده شده است. (منبع تصویر: مقاله اصلی)
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.