illustris_most_massive_cluster_stars

شکل ۱ : مطالعات نجومی (از جمله همگرایی گرانشی) در دو دهه‌ی اخیر نشان می‌دهد که گروه‌ها و خوشه‌های کهکشانی توسط هاله‌ی بزرگی از ماده‌ی تاریک احاطه شده‌اند. مطالعه‌ی‌ شکل و توزیع ماده‌ی تاریک در هاله، تنها در چند سال اخیر و با پیشرفت ابزارهای رصدی و و افزایش توان محاسباتی کامپیوترها امکان‌پذیر شده است. این تصویراز نتایج شبیه‌سازی illustris برگرفته شده است که توزیع ماده‌ی تاریک و کهکشان‌ها را نشان می‌دهد. (تصویر برگرفته شده از وب سایت پروژه‌ی illustris)

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی کک و تلسکوپ‌های فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<