extinction_curve_attenuation_curve
شکل ۲: تصاویر راست و چپ طرح‌های کارتونی‌ای از a) ستاره‌ای در پشت صفحه‌ای از غبار و b) توزیعی از ستاره‌ها با توده‌های غباری هستند. تصویر چپ نشان‌دهنده‌ی ترکیب ساده‌ای است که از روی آن منحنی‌های خاموشی (extinction curve) را محاسبه می‌کنند: یک منبع نور مشخص وجود دارد که غبار نور آن را جذب و به خارج از دید پراکنده می‌کند. تصویر راست شرایطی را نشان می‌دهد که ترکیب پیچیده‌تری از ستاره‌ها و غبار وجود دارد، مانند آنچه در کهکشان‌های دور دیده می‌شود. در این حالت، هر ستاره میزان متفاوتی از جذب غبار را تجربه می‌کند، برخی از ستاره‌ها کاملا در داخل توده‌ی غباری مدفون شده‌اند و برخی در مقابل توده‌های غباری قرار دارند. پراکندگی نیز در این شرایط هم به خارج و هم به داخل میدان دید است. به دلیل پیچیده‌تر بودن، به تاثیر غبار بر نور ستاره‌ها در این حالت «منحنی تضعیف» می‌گویند.
Credit: D. Calzetti
