fig2

شکل ۲: این شکل همانند شکل قبلی است (شکل ۱) با این تفاوت که نتایج حاصل از رصد نیستند بلکه انتظار کلی ما از انفجارهای ابرنواختری هستند. در واقع این شکل درصد ذاتی و تاثیر نگرفته از توان رصدی ما را برای ابرنواخترهای مختلف نشان می‌دهد (ابرنواخترهای نوع ۸۷A-like درصد بسیار کمی از ابرنواخترها هستند و در این محاسبات وارد نشده‌اند).

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی کک و تلسکوپ‌های فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<