fig3
شکل ۳: خطوط پررنگ بالایی منحنی نوری و افت و خیزهای ابرنواختر iPTF14hls را از زمان کشف آن نشان میدهد (ابرنواختر برای مدتی پشت خورشد واقع شده و قطع شدن منحنی در حدود ۳۰۰ روز بخاطر این موضوع است). منحنیهای خط چین پایین، یک ابرنواختر معمولی نوع II-P را نشان میدهد. مقایسهی این دو دسته منحنی که در باندهای مختلف ارایه شده رفتار عجیب ابرنواختر کشف شده را به وضوح نشان میدهد.
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیستشناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه میگیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپهای فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.