fig3
شکل ۳: خطوط پررنگ بالایی منحنی نوری و افت و خیزهای ابرنواختر iPTF14hls را از زمان کشف آن نشان میدهد (ابرنواختر برای مدتی پشت خورشد واقع شده و قطع شدن منحنی در حدود ۳۰۰ روز بخاطر این موضوع است). منحنیهای خط چین پایین، یک ابرنواختر معمولی نوع II-P را نشان میدهد. مقایسهی این دو دسته منحنی که در باندهای مختلف ارایه شده رفتار عجیب ابرنواختر کشف شده را به وضوح نشان میدهد.
درباره نویسنده
آیرین شیوایی
پژوهشگر و عضو تیم علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب در دانشگاه آریزونا است. او در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای کار در زمینهی نجوم رصدی کهکشانها دریافت کرد. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشانهای جوان عالم از طریق بررسی غبار میانستارهای و ستارهزایی آنها، دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشانها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از دادههای تلسکوپهای زمینی کک و تلسکوپهای فضایی هابل و اِسپیتزر استفاده میکند.