۳_۲_best_fit_exp_burst

, 3 مارس 2019

شکل ٣: رابطه‌ی بین دو شناسه‌ی لگاریتم H𝞪/UV و اختلاف 𝞓H𝞪 در ۶ دسته کهکشانی با جرم‌های مشابه که از کم‌جرم‌ترین به پر جرم‌ترین دسته‌بندی شده‌اند. شیب این رابطه گویای زمان مشخصه‌ی افت و خیز ستاره‌زایی (τ) در کهکشان است که در دسته کهکشان‌های کم‌جرمتر شیب تندتر دارد که زمان افت و خیز ستاره‌زایی کوتاه‌تری را پیش‌بینی می‌کند و هر چه به سمت کهکشان‌های پرجرم‌تر می‌رویم، شیب نمودار صاف‌تر و مدت زمان افت و خیز طولانی‌تر می‌شود. همچنین دامنه‌ی این افت و خیزها (A) در کهکشان‌های کم‌جرم‌تر حدود ١٠ برابر بیشتر از کهکشان‌های پرجرم‌تر است.

دسته‌ها:

درباره نویسنده

آیرین شیوایی

آیرین شیوایی

پژوهشگر دانشکده اخترفیزیک مرکز اخترزیست‌شناسی در مادرید و مسئول پروژه DistantDust که از شورای تحقیقات اروپا بودجه می‌گیرد است. او در سال ۲۰۱۷ دکترای فیزیک خود را از دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید، با موضوع تحول کهکشان‌های جوان عالم از طریق بررسی غبار میان‌ستاره‌ای و ستاره‌زایی آن‌ها گرفت. او از سال ۲۰۱۷ عضو تیم علمی و ابزارهای تلسکوپ فضایی جیمز وب است و در سال ۲۰۱۸ فلوشیپ هابل از ناسا را برای پژوهش در زمینه‌ی نجوم رصدی کهکشان‌ها دریافت کرد. او برای مطالعه و بررسی این کهکشان‌ها، که حدود ۱۰ میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند، از داده‌های تلسکوپ‌های زمینی مانند کک و آلما، و تلسکوپ‌های فضایی مانند جیمز وب، هابل و اِسپیتزر استفاده می‌کند.

یک دیدگاه بنویسید

<