تشدید مداری – Orbital Resonance

Orbital Resonance |ˈôrbitl ˈrezənəns|

“Galilean moon Laplace resonance animation 2” by WolfmanSF –  Licensed under CC0 via Wikimedia Commons.

تشدید (رِزونانس) مداری

زمانی اتفاق می‌افتد که دو (یا چند) جرم سماوی که به دور جرم دیگری می‌گردند، اثر گرانشی متقابل و متناوبی بر هم داشته باشند و نسبت دوره‌ی تناوبی گردششان به هم نسبت دو عدد صحیح کوچک باشد. برای مثال در منظومه‌ی شمسی، دوره‌ی تناوب اقمار اروپا، گانیمِد، و یو به دور مشتری به نسبت یک به دو به چهار است. در این حالت گفته می‌شود که این سه قمر در رزونانس ۱:۲:۴ هستند (این رزونانس در تصویر نشان داده شده است).

اجرامی که با هم در رزونانس هستند، اثر گرانشی زیادی بر هم می‌گذارند و مدار یکدیگر را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در بیشتر مواقع رزونانس‌ها ناپایدار هستند، طوری که اجرام با یکدیگر تبادل تکانه می‌کنند تا جایی که مدارهایشان تغییر کند و دیگر رزونانسی وجود نداشته باشد؛ مانند رزونانس اقمار داخلی زحل که موجب به وجود آمدن شکاف حلقه‌های زحل (ناحیه‌ی خالی در میان حلقه‌ها) شده‌ است.  اما تحت برخی شرایط رزونانس‌ها پایدار می‌شوند، مانند رزونانس اقمار مشتری.